LinkedIn

Sinds 2023 schrijf ik wekelijks een bericht op LinkedIn. Hierin deel ik over mijn leven, mijn dromen en mijn doelen. Wie weet inspireer ik jou hiermee tot het beter luisteren naar wat je hart je influistert. Want dat hart is zo gek nog niet!

Daniëlle met muts op aan de studie

The experiment continues

Daniëlle met muts op aan de studie

 en plannen blijven veranderen…

Nu ik dit schrijf denk ik trouwens dat het experiment de rest van mijn leven duurt en eigenlijk al mijn hele leven bezig is. Alleen voelt het nu anders.

Anders omdat ik gevoelsmatig uit het systeem ben gestapt waar ik mijn hele leven in zat. Het systeem van regelmaat, de klok, verwachtingen en een veilig gevoel boven echt gaan doen wat bij me past.
En zal ik iets leuks vertellen? Voorheen stond ik áltijd in de verkeerde rij bij de kassa. Nu sta ik nooit meer in de verkeerde rij.

Nou goed, de herfst was aangebroken en ik ging op zoek naar mogelijkheden voor de winter.

Om te beginnen had ik besloten nog een seizoen camping te doen. Afgelopen seizoen was een rollercoaster. Nieuwe leefomgeving, wonen op m’n werk (wtf?), totaal ander ritme. Veel geleerd, qua gevoel en emoties van alles ontdekt en de campingeigenaren en ik leerden elkaar ook in rap tempo beter kennen. Het was zoeken naar wat goed werkt voor alle drie.
Ik ben heel benieuwd naar komend seizoen.

In m’n originele plannen van een vrij bestaan zou ik de zomers in Nederland doorbrengen en de winters op een warmere plek. 

Leuk bedacht, dat liep dus meteen al anders!

Ik ging op zoek naar betaalbaar onderkomen en besloot in Frankrijk te blijven om de taal beter te leren.
Ik vond twee leuke appartementjes en na wat feestjes in Nederland in november reed ik zo zuidelijk als mogelijk was op het Franse vasteland. 20 minuten van de Spaanse grens, in de heuvels iets ten zuidwesten van Perpignan, uitzicht op de Pyreneeën. 😍

Hier begon een nieuw experiment. Ik zou tot april helemaal alleen zijn, zat vol plannen en doelen. Wat zou daarvan terecht komen?
Ik had m’n doelen netjes ingedeeld in categorieën en ik had nagedacht over mijn ideale dagindeling 🤣. Want ik wilde zoveel mogelijk uit deze bijzondere periode halen en daar had je toch een ritme voor nodig?

Die dagindeling liet ik al gauw varen. Ik merkte dat ik liever langer aan iets doorwerk dan steeds te “moeten” wisselen. Er zat geen moeten bij natuurlijk, ik had het allemaal zelf bedacht.
Ook het op tijd opstaan liet ik gaan. Vaak voelde ik juist ‘s avonds de rust om ergens helemaal in te duiken en ja, dan kon het maar zo één uur ‘s nachts worden voordat ik op bed lag.
Toch had ik hier een behoorlijk oordeel over, want zo hoort het toch niet? Je hoort op tijd op te staan om zoveel mogelijk uit je dag te halen.
Het duurde even voordat ik doorhad, ik zit lekker in mijn vel en geloof dat ik mijn ritme heb gevonden én geaccepteerd. Wat eigenlijk betekent dat er weinig ritme is. Ik volg mijn gevoel met wat verstand.

Die warmte in het zuiden viel best tegen trouwens. Ja de zon schijnt hier vaker dan in Nederland, maar ook hier wordt het best koud. Helaas. Nou ja, dan maar met een muts op aan de studie.

Vertel eens, wat zou je van me willen weten? Waar ben je nieuwsgierig naar? Misschien schrijf ik een volgende keer wel een stukje speciaal voor jou!

#inspiratie #virtualventure #doelen

The experiment continues Meer lezen »

Danielle lachend met dienblad

Zomer in Frankrijk

Mijn experimentele fase van het leven was begonnen. En wat voelde dat vrij zeg!

Als kind begon ik me te beseffen dat m’n hele leven eigenlijk al was vastgelegd in fases. Je wordt geboren, gaat naar verschillende scholen, je gaat werken, met wat geluk heb je nog wat jaren pensioen en dan ga je dood. 

Dat was tenslotte wat ik om me heen zag gebeuren en hoe het me geleerd werd.

Van dit idee werd ik niet heel vrolijk, maar ik zag ook niet hoe ik dat anders kon aanpakken. 

Gelukkig maakt de tijd en het leven je wijzer.

En zo bracht ik afgelopen zomer vrij spontaan op ’n camping in Frankrijk door.

Ik was enthousiast, zou nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe dingen leren, geïnspireerd worden, genieten van de mooie omgeving en de rust die daar heerst. 
En lekker aan de slag gaan met Virtual Venture…

De weken gingen voorbij. Ik werd ingewerkt in de receptie en bar, onderhoud van het zwembad en sanitair, ik leerde de camping langzaamaan beter kennen. 
Zonder enige horeca ervaring kwam ik erachter dat ik de bediening super leuk vind, net als de hectische drukte achter de bar en in de keuken. Wie had dat gedacht?

Voordat ik het wist was het volop zomer en bleek er amper tijd te zijn om ook maar even voor de ontspanning een boek te lezen. Laat staan ervoor te zorgen dat ik klanten kreeg.

In de beginweken volgde ik nog de Business-5-daagse van Natuurlijk Online tijdens mijn lunch. Want ik wilde toch écht technisch VA worden en op deze manier kon ik mooi meekijken achter de schermen van diverse systemen. 

Maar de cursus HTML5 en CSS3 bleef liggen nadat ik hoofdstuk 1 had gelezen.

Al gauw leefden we met de dag

 en nadat ik mijn lesje loslaten had geleerd genoot ik daar met volle teugen van. Dit was een compleet nieuwe ervaring voor me. We hadden afgesproken dat ik tot november op de camping zou blijven, daarna was het leeg in mijn hoofd. Niks concreets. 
Niks engs ook trouwens. Ik wist, als het zover is, dan komt er een idee. Desnoods bracht ik nóg een winter in een caravan door. Maar liever niet.

We hebben keihard gewerkt elke dag, om alles elke keer weer op tijd af te hebben voor nieuwe gasten, of de mensen die gezellig op ons terras kwamen eten en drinken. 

Tussen het harde werken door was het ook elke dag een beetje vakantie. ‘s Middags even bijkomen in de hangmat, afkoelen in het zwembad of in het meer, een geintje of spelletje met de kleintjes, een onverwacht goed gesprek, of aan het einde van de avond met een biertje in de hand ontspannen bij het kampvuur met de gasten.

De zomer liep ten einde en de rust keerde terug op de camping. Net als in mijn hoofd en lijf. Er kwam ruimte voor ideeën en ik besloot dat ik het verdiend had de winter door te brengen tussen stenen muren. Op een plek waar de lente weer lekker vroeg begint. 

Mijn experimentele fase was nog niet ten einde…

#virtualventure #inspiratie #technischva

Zomer in Frankrijk Meer lezen »

Aankomst camping Frankrijk

Toeval?

Aankomst camping Frankrijk

“Soms moet je in het diepe springen en veiligheid loslaten… Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.”

Ruim een jaar geleden zag ik een oproep op Facebook. Ik werd gelijk enthousiast, maar veiligheid zat me nog in de weg.

Twee Nederlanders zochten hulp bij het runnen van hun camping in de Corrèze en daarbij klushanden en groene vingers. Kost en inwoning stond hier tegenover.
Ik zag het al helemaal voor me. Dit bericht was aan mij geschreven!

Maar ja, ik had een plan en dit paste daar niet in. Ik liet het voor wat het was.

Een maand later zag ik de oproep weer. Dit kon geen toeval zijn… Ze hadden nog niemand gevonden. Op de verjaardag van mijn neefje vertelde ik erover aan mijn zus. Er luisterden wat mensen mee en ook zij zeiden, “Dit past echt bij jou, moet je doen!”
Ja, hoe dan? Baan opzeggen, huur opzeggen, niet al te veel spaargeld, nog geen klanten met Virtual Venture en waar moest ik heen na de zomer…? Alles bij elkaar voelde iets te spannend.

Onderweg naar huis was ik in gedachten de auto aan het inpakken. Wat ging er mee naar Frankrijk? Ik werd blij van deze gedachten en moest lachen om mezelf.

Thuis heb ik een mail geschreven aan Bas en Monique. Als het niet zou klikken dan was het meteen klaar en kon ik het uit mijn hoofd zetten.
Maar het liep anders.

Eind van die week zat ik met Monique  in een restaurant. Die was net weer open na een lockdown. Kon geen toeval zijn toch? Toevallig moest ik in Brabant zijn voor het afronden van m’n VA-opleiding en was Monique daar ook die week. We hadden een klik en hebben non-stop zitten ratelen tijdens het eten.

De lesdag erna ging over je doelen voor het komende jaar. Maar ik was volledig aan het stuiteren, niks stond meer vast. “Jij gaat naar Frankrijk” zeiden er een aantal lachend. Ik wist het zelf nog niet.

Er volgde een online kennismaking met Bas en eind februari stapte ik met ’n vriendin in de auto richting camping. Eens even ervaren daar. En ook dat beviel me goed.

Shit. Nu moest er binnen korte tijd een beslissing genomen worden, wilde ik daar komende zomer mee kunnen draaien. Ik sloeg weer aan het rekenen, zette voors en tegens in lijstjes en bedacht me wat er nodig was om te kunnen gaan.
Na het organiseren van een wereldreis bleek dit een peulenschil en ik besloot veiligheid letterlijk van m’n valkuilenlijstje weg te strepen. In plaats daarvan waagde ik de sprong en diende ik mijn ontslag in.

Wat was het ergste wat me kon overkomen? 

Dat ik blut naar huis kwam en weer een baan moest zoeken. Zover zou ik het niet laten komen. Het leek me een goede motivatie lekker aan de slag te gaan. En zo geschiedde.

Begin juni reed ik met een blij en trots gevoel in een volgeladen auto naar Frankrijk. De impuls van mijn hart achterna. Spijt heb ik nooit gehad en het gevoel van vrijheid wat ik sindsdien ervaar is groter dan ooit.

Wanneer heb jij besloten je intuïtie te volgen en wat heeft het je gebracht? Lijkt me leuk om te lezen!

#inspiratie #virtualventure #motivatie

Toeval? Meer lezen »

Daniëlle in hangmat bij stacaravan in Frankrijk

Een nieuw begin

Daniëlle in hangmat bij stacaravan in Frankrijk

Daar zat ik dan. Hartje winter in een slecht geïsoleerde stacaravan. Slechts een aanhanger vol aan eigen spullen. Moe van het geregel van de scheiding en verhuizing, een kapotte motorfiets, zonder auto en amper 2000 euro op mijn rekening.

Bijna elke ochtend door weer en wind een kwartier op de fiets naar de bushalte om op mijn werk te komen en dan nog een keer overstappen. Niet fijn.

En toch voelde ik me goed.

De caravan was gemeubileerd, dus op wat schoonmaakwerk na kon ik er zo in. Het was er vaak koud, maar daar leerde ik mee omgaan. Bovendien had ik op reis veel armoedige situaties gezien en dan viel mijn situatie echt reuze mee. Toch? Ik had mezelf een jaar de tijd gegeven iets beters te regelen.
De caravan stond op een heerlijk rustig plekje, geen verkeer voor mijn deur, vogels en uitzicht in overvloed. En ik had nog nooit zo dicht bij werk gewoond.

Ik kon er ontspannen en reflecteren en er ontstond al vrij snel nieuwe energie. Ik begon te fantaseren over mijn toekomst en daar bleef het niet alleen bij.
Tijdens de voorbereidingen voor de wereldreis had ik hier ook al naar gezocht. Hoe zou ik langer of vaker kunnen reizen zonder geldzorgen? Gaan wanneer ik wil, zonder toestemming te hoeven vragen en zonder perse terug te moeten zijn op een vooraf vastgestelde datum?
Hoe kon ik mijn leven gaan leven zoals ik eigenlijk al 20 jaar wilde? Nu was mijn kans.

Dat gevoel van de wereld aan mijn voeten hebben liggen was geweldig! Tijd voor actie dus!

Ik bracht inzicht aan in mijn financiën, ik onderzocht mogelijkheden een online onderneming te beginnen en na een paar maanden kon ik een autootje kopen. Dat maakte mijn leven weer een stukje onafhankelijker. Heerlijk.
Ik startte een opleiding bij de VA Business Academy. Hier leerde ik o.a. hoe ik met mijn eigen kwaliteiten een succesvolle onderneming op kon zetten en dan ook nog iets kon doen waar ik blij van werd. Als bonus leerde ik allemaal fijne mensen kennen met soortgelijke wensen als ik.

Ik had een plan en was daar flink mee aan de slag. Mijn focus lag op mijn onderneming opbouwen. Een verhuizing zat er nog even niet in.
Begin 2022 had ik mezelf weer een jaar de tijd gegeven. Dit keer om voldoende inkomen te verdienen met Virtual Venture. Eind 2022 zou ik dan mijn baan opzeggen, waar ik me steeds benauwder in ging voelen.
Want dat was de logische en veilige route, zo had ik bedacht…

En dat brengt me weer bijna terug bij mijn Ik vertrek! bericht van een aantal weken geleden.

De zomer van 2022 zat ik in een stacaravan. Maar nu in Frankrijk! Daarover volgende keer meer.

Heb jij wel eens iets in ‘onlogische’ volgorde gedaan waarvan je achteraf blij bent dat het toch zo gelopen is?

 
#virtualventure #onlineondernemen #technischva #inspiratie #nieuwestart

Een nieuw begin Meer lezen »

Inspiratie tekst op muur. Let the light in the heart illuminate the road ahead. To guide you to go on bravely

Diverse eindes…

Aan de wereldreis kwam dus abrupt een einde.
M’n schoonvader lag op sterven. Gelukkig waren we net op tijd terug om hem nog even ademend te zien. Zijn leven kwam ten einde de volgende ochtend en na de begrafenis begon de eerste lock-down.

Onze vrijheid zoals we die gewend waren was ook acuut ten einde. Van ultieme vrijheid naar ultiem opgesloten voor mijn gevoel.

Ons bed stond in die periode bij mijn vader op zolder. Dat hadden we voor vertrek zo afgesproken en waren we natuurlijk hartstikke blij mee. 1 mei 2020 kwam er een einde aan het onbetaald verlof en net ervoor waren we naar een appartementje verhuisd.

Stukjes uit mijn schrijven van die tijd:

“De weken thuis voelde alsof ik mijn tijd zat te verdoen. Van de twaalf en halve maand die ik vrij was, waarin ik het grootste avontuur van mijn leven beleefde en waar heeeel rap een einde aan kwam, waren nog maar een paar weken over. Weken die ik graag had gevuld met vrienden en familie zien, gezelligheid, een relaxt einde aan de reis maken. Ik was aardig in paniek denk ik, maar kon er ook niets aan veranderen. Het was wat het was. En het was kut.”

“Ik had niet mijn eigen plek, niet mijn eigen spullen, ik kon nergens heen, niemand zien, niemand knuffelen, met niemand over de reis praten en wat dat met me had gedaan.”

“Dat eerste weerzien had fijn moeten zijn. Nu is dat ongemakkelijk en pijnlijk. Als we iemand al te zien krijgen. Iedereen voelt verder weg dan toen we op reis waren. Van enorme vrijheid zijn we beland in beperkingen die ik mijn hele leven nog niet ervaren heb. En ik ook nooit meer hoop te ervaren. Ik deins achteruit als ik iemand tegenkom. Afschuwelijk. Dat wil ik helemaal niet. Straks word ik nog contactgestoord…”

Dat laatste is gelukkig niet gebeurd. Wel kwam er driekwart jaar na thuiskomst ook een einde aan onze relatie. De reis had me voorgoed veranderd (of was ik meer mezelf geworden?) en ik was toe aan een volledig nieuw begin.

Als jij opnieuw kon beginnen, wat zou je dan doen?

#virtualventure #onlineondernemen #technischva #vrijheid #inspiratie

Diverse eindes… Meer lezen »

Uitzicht en inzicht bergen Pamir Highway

Ik wil vliegen

Vliegen vanuit mijn hart. Vliegen naar onbekende landen en onbekende mensen. Vliegen naar nieuwe ervaringen, geuren en inspiratie. Ik wil leven, leren, genieten en me vrij voelen. 

Ik had besloten, ik ging op wereldreis.

Het was einde zomer 2017 en ik vertelde mijn vriend; “ik ga op wereldreis, ga je mee?” Hij zei direct ja en in de anderhalf jaar die volgden werden plannen gesmeed, informatie vergaard, motorfietsen vervangen en aangepast, trainingen gevolgd, spullen gekocht, verkocht en opgeslagen, een jaar onbetaald verlof geregeld, huur opgezegd en 1 mei 2019 zou het grote vertrek plaatsvinden.

Niet dus. Een flinke griep gooide roet in het eten. De eerste boodschap die de reis ons gaf: ook al heb je nog zo’n mooie planning, het leven komt zoals het komt.
Ons vertrek werd uitgesteld tot 3 mei.
De reis heeft 10 maanden mogen duren en stopte (helaas abrupt) in Thailand op 9 maart 2020.

Heb ik alles gevoeld en gevonden waar ik naar op zoek was? Jazeker! Plus nog veel meer. Het was absoluut geen vakantie en het was vaak harder werken dan ik ooit in loondienst heb afgezien. Maar de uitzichten en inzichten die ik ervoor heb teruggekregen waren alles dubbel en dwars waard.

Vaak voelde ik me een toeschouwer vanaf mijn troon, kijkend in de levens van de mensen waar ik vluchtig aan voorbij reed. Al rijdend en mijmerend veranderde mijn definitie van de term vrijheid. En ben ik nog meer gaan waarderen dat ik mijn leven kan leven onder mijn voorwaarden en als mijn volledige zelf.
Dat er niemand is die mij vertelt hoe ik me moet gedragen of wat ik moet geloven. En dat ik mag motorrijden of op straat aan een ijsje mag likken zonder opgepakt te worden.

Als je alle vrijheid had, waar zou jij heen vliegen?

#vrijheid #virtualventure #onlineondernemen #technischva

Ik wil vliegen Meer lezen »

Uitzicht heuvels Spanje

Holy shit!

Ruim 11.000 views op mijn bericht Ik vertrek!, meer dan 100 reacties, enthousiast commentaar en 10 nieuwe connecties erbij. Dat had ik nooit verwacht.

Blijkbaar is waar ik mee bezig ben niet alleen spannend en stoer, maar ook nog interessant. Tof, dan klets ik nog even door.

Ik zal jullie een stukje verder mee terug nemen in mijn geschiedenis.

Al van kleins af aan ben ik graag buiten. Ga ik op pad om te zien wat er verderop te beleven valt. En met de tijd werd de radius groter en de behoefte om langer weg te zijn ook.
Waar het vandaan komt? Geen idee eigenlijk. Het is gewoon zo.

Feit is dat ik graag op ontdekking ga, dat ik van verandering en diversiteit houd (ook in werk) en graag geprikkeld wordt door nieuwe invloeden en andere culturen. Ik leer er veel van.

Heb ik dan geen rust in mijn kont? Jawel hoor, ik zit ook graag met een boek op de bank zonder iets te moeten.
Die rust vond ik nooit in mijn carrière. Ik ging doen wat me het beste leek te passen, maar wist eigenlijk tijdens mijn studie al, dit ga ik niet tot mijn pensioen doen. Mijn vakanties rekte ik zover mogelijk op.
Een half jaar onbetaald verlof in Amerika en Canada zou me antwoorden gaan opleveren, zo had ik bedacht. Nou ja, uiteindelijk misschien wel, maar niet degene die ik verwachtte. Er kwam nog even geen carrière-switch. Die volgde in 2008. De onrust bleef.

In 2014 overleed mijn altijd trotse moeder veel te jong op 57-jarige leeftijd. Mijn gevoel heb ik als puber behoorlijk weggestopt, maar deze gebeurtenis zette alle poorten open. En hoe pijnlijk ook, ik zag ook wat het me opleverde.
In 2016 was ik het zat en besloot ik op avontuur te gaan naar mijn hart. Een retraite tijdens de kerst in Spanje met Anna Houben volgde. Doodeng vond ik het, maar ik voelde dat ik zoiets nodig had om verder te komen.

Op een ochtend stond ik daar over de heuvels te staren en als vanzelf spreidde ik mijn vleugels en wist ik, ik wil die wijde wereld in. 

Dit was een gevoel wat ik niet kon en wilde wegstoppen. En vanaf dat moment ben ik het gaan volgen.
Waarheen? Dat lees je een volgende keer.

 

#virtualventure #technischva #virtueelassistent

Holy shit! Meer lezen »

ik vertrek met auto naar frankrijk

Ik vertrek!

ik vertrek met auto naar frankrijk

Eigenlijk ben ik begin juni al vertrokken. Naar Frankrijk. Alleen. Maar vanaf nu neem ik jullie mee.

Waarom? Waar ik mee bezig ben is blijkbaar spannend en stoer. Dat hoor ik namelijk vaak.

Wie weet inspireer ik jou tot een sprong in het diepe?

Om te proberen meer te leven naar wat je hart je influistert.
Want ja, dat is hoe ik in mijn eigen huidige avontuur verzeild ben geraakt.

Het begon een jaar geleden met een mailtje aan twee onbekenden: “Soms moet je in het diepe springen en veiligheid loslaten… Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.”

Dit verhaal begint natuurlijk veel eerder. Want je zegt niet zomaar je huur en vaste baan op om met een volgeladen autootje naar Frankrijk te rijden. Zonder te weten wanneer je terugkomt. Toch?

Wat ik je in ieder geval wil vertellen is dat ik me sindsdien vrijer voel dan ooit tevoren. Er is deze keer geen einddatum aan mijn onbetaald verlof. Of vakantie uren die op raken. Geen moeten. Alleen maar mogen, willen en voelen welke kant ik op zal gaan. De keuzes liggen volledig bij mij.

En ja, soms, heel soms voelt dat inderdaad best spannend. Maar dat heb ik graag over voor het trotse, vrije en bevoorrechte gevoel wat daar tegenover staat.
Ik noem het voor de grap wel eens mijn experimentele fase. Want zo voelt het wel een beetje. Loslaten wat als normaal wordt beschouwd en mijn eigen route ontdekken.

Ben ik dan ook stoer? Misschien wel in de ogen van een ander. Het is niet waar ik het voor doe.

Steeds vaker hoor ik wat mijn hart mij influistert.

Soms is daar vaker voor nodig dan één keer. Maar als ik die ja voel begin ik te durven, schep ik duidelijkheid voor mezelf en zet ik door. Door in het leven van mijn gedroomde leven.

Ik geniet hier met volle teugen van en heb geen seconde spijt gehad van de sprong. En als je eenmaal besloten hebt blijkt die helemaal niet zo diep te zijn.

#virtualventure #technischva #locatieonafhankelijk #onlineondernemen

Ik vertrek! Meer lezen »

inspiratie schrijven buiten

Al dat moeten!

inspiratie schrijven buiten

Al dat moeten wanneer je een bedrijf begint! Bah. 
Je moet jezelf laten zien op social media, liefst op meerdere platformen. En dan ook nog op vaste tijdstippen en ook nog op de manier die het beste werkt voor dat specifieke platform.

Je moet je ideale klant hun pijn laten voelen, ook al weten ze nog niet dat ze die hebben. Want dán kun je ze helpen.

Je moet laten zien wat je weet, zodat mensen je als expert gaan zien.
Je moet witregels tussen je tekst laten, want dat leest lekkerder.
Je moet dit doen en je moet dat doen. En het liefst nog veel meer.

En als ik dat nou eens niet wil?

Als ik daar nou een knoop van in mijn maag krijg?
Ik doe het niet zo goed op moeten. Het blokkeert me.

Dus, voorlopig ga ik het zo doen:
Als ik zin heb om te schrijven schrijf ik. Waar ik op dat moment iets over kwijt wil. Wie het lezen wil, die leest het. En wie niet, die scrollt lekker door.

Het zal voornamelijk over mij gaan (moet eigenlijk ook niet). En het pad wat ik aan het bewandelen ben. Het pad dat momenteel in Frankrijk ligt. Het pad dat veel mensen spannend en stoer vinden. Een pad waarvan ik niet weet waar het heen leidt. En waarop ik me vrijer voel dan ooit tevoren.

Wie weet inspireer ik er nog iemand mee 

om ook meer op gevoel te gaan leven, dan volgens door anderen bedachte regels. Dat zou mooi zijn.

(Oh ja, die roep om een reactie laat ik ook maar even achterwege. Mag je lekker zelf weten.)

Tot een volgende!

hashtag geenhashtag

Al dat moeten! Meer lezen »

Scroll naar boven